Με την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, στη Ρώμη και στο Βατικανό την Δευτέρα 8 Νοεμβρίου, η Ελλάδα και η Ιταλία αντάλλαξαν την επικύρωση της Συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.
Ακολουθεί η αναλυτική δήλωση του κ. Δένδια :
Η παρουσία μου σήμερα εδώ έχει να κάνει καταρχήν με ένα πολύ ευχάριστο γεγονός. Την ανταλλαγή των οργάνων επικύρωσης της Συμφωνίας οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, η οποία επιτρέπει την έναρξη εφαρμογής της.
Αυτή η συμβολική πράξη είναι πολύ σημαντική. Κλείνει μια εκκρεμότητα 45 ετών και αναδεικνύει τις υποδειγματικές μας σχέσεις με την Ιταλία, τόσο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου συνεργαζόμαστε πάρα πολύ στενά και με τον φίλο μου Υπουργό, όσο όμως και στο διμερές επίπεδο.
Έχουμε στενές σχέσεις που καλύπτουν συνολικά όλο το φάσμα: εμπόριο, επενδύσεις. Η Ιταλία κατέχει μία από τις πιο σημαντικές θέσεις στην ελληνική αγορά και έχουμε πετύχει πολλά. Όμως, μπορούμε να πετύχουμε ακόμη περισσότερα και σε τομείς όπως ο τουρισμός, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση, που εμείς συνεργαζόμαστε στενά.
Η στενή συνεργασία βεβαίως μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας δεν αποτελεί είδηση και έτσι πρέπει να είναι. Είναι η φυσική κατάσταση μεταξύ δύο γειτονικών φιλικών χωρών.
Η σημερινή ανταλλαγή των οργάνων επικύρωσης υποδηλώνει, επίσης, την προσήλωση και των δύο χωρών, της Ελλάδας και της Ιταλίας, στο σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και ειδικά του Δικαίου της Θάλασσας.
Κάτι τέτοιο υποστήριξε πρόσφατα και η Ιταλική Γερουσία με την υιοθέτηση του νομοσχεδίου για τις θαλάσσιες ζώνες, λαμβάνοντας υπόψη την UNCLOS.
Η κοινή μας βούληση είναι όπως όλες οι χώρες της Μεσογείου ασπασθούν αυτές τις αξίες, την προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο και την UNCLOS. Κάτι τέτοιο θα συνεισφέρει στην περιφερειακή σταθερότητα.
Η Ελλάδα είναι πάντοτε ανοιχτή στην ενίσχυση μιας πολυμερούς συνεργασίας, σε αυτή όμως τη βάση. Δυστυχώς, είμαστε ακόμα μακριά από αυτή την πραγματοποίηση αυτής της προοπτικής.
Σήμερα εξετάσαμε ενδελεχώς με τον Luigi όλες αυτές τις κοινές προκλήσεις. Και όπως πάντα μεταξύ φίλων, είχαμε μια ανοιχτή και πολύ εποικοδομητική συζήτηση.
Τον ενημέρωσα ότι η Τουρκία, δυστυχώς, συνεχίζει την παραβατική συμπεριφορά της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αγνοώντας θεμελιώδεις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και συνεχίζει να διατυπώνει απειλές κατά της Ελλάδος.
Το casus belli, η απειλή πολέμου, συνεχίζει να ισχύει για την Τουρκία, απέναντι στην Ελλάδα. Η μόνη χώρα στον πλανήτη που έχει εκπέμψει απειλή πολέμου κατά άλλης χώρας.
Αλλά, απειλές εκπέμπονται και κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εξήγησα ότι αυτό δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα και την Κύπρο, αφορά συνολικά στην οικογένειά μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση, και βέβαια την Ιταλία, μια πολύ σημαντική και μεγάλη χώρα στη Μεσόγειο.
Συζητήσαμε αναλυτικά για τις εξελίξεις στη Λιβύη και τα τελευταία ανησυχητικά νέα που είχαμε σχετικά με την Υπουργό Εξωτερικών, την Najla Al Mangoush.
Τόνισα την ανάγκη όπως η Σύνοδος που θα διεξαχθεί στο Παρίσι, στο οποίο η Ιταλία συμπροεδρεύει, να δώσει ένα σαφές μήνυμα, τόσο για την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και των μισθοφόρων, όσο και για την διεξαγωγή των εκλογών.
Συζητήσαμε για τα Δυτικά Βαλκάνια, όπου οι τελευταίες εξελίξεις δεν ήταν ενθαρρυντικές. Και νομίζω συμφωνήσαμε από κοινού ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να στηρίξει καθαρά χωρίς υπεκφυγές την ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων. Βεβαίως υπό τη γνωστή αιρεσιμότητα, δίνοντας ένα σαφές δείγμα στις κοινωνίες αυτών των χωρών.
Ως γνωστόν, η Ελλάδα συνεχίζει να στηρίζει καθαρά την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Αλβανία και με την Βόρεια Μακεδονία.
Όμως από την άλλη, θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής, οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες των χωρών της περιοχής μας, πρέπει να αποφύγουν τον πειρασμό των εθνικιστικών σειρήνων που ακούγονται τελευταία.
Δεν θα πρέπει να υπάρξει η παραμικρή οπισθοδρόμηση σε ό,τι έχει επιτευχθεί με μεγάλη δυσκολία και μεγάλο κόπο.
Με τον Luigi, επίσης, συζητήσαμε για τις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη.
Η Ελλάδα και η Ιταλία βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αντιμετώπισης των προβλημάτων από τη μετανάστευση, για την οποία συμφωνήσαμε να έχουμε μια ακόμα στενότερη συνεργασία. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Ιταλία δέχονται μεγάλες μεταναστευτικές ροές. Αυτό είναι ένα κοινό ευρωπαϊκό πρόβλημα, που πρέπει να έχει μια κοινή ευρωπαϊκή λύση. Εμείς δεσμευθήκαμε απέναντι στην ιταλική πλευρά για μια πολύ στενή συνεργασία, όσον αφορά και τις μεταναστευτικές ροές που προέρχονται από τη Λιβύη, την κεντρική οδό μετανάστευσης.
Επίσης, συζητήσαμε για την κλιματική αλλαγή, την ανάγκη αλλαγής του ενεργειακού μείγματος, την ανάγκη όπως συγχρόνως αντιμετωπίσουμε την προμήθεια ενέργειας στην Ευρώπη, μέχρι να ολοκληρωθεί η πράσινη μετάβαση.
Γενικά, συμφωνήσαμε ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι κάτι το απολύτως απαραίτητο.