Το πρωί του Σαββάτου 7 Μαΐου, ο θεράπων ιατρός της Μαλένας, μίλησε στο Χαμογέλα και Πάλι για τις συνθήκες θανάτου της 3,5χρονης. Ειδικότερα, ο ιατρός ανέφερε ότι:
"Η Μαλένα δεν είχε κανένα πρόβλημα. Έκανε η θεραπεία της, έπαιζε, έτρωγε, διασκέδαζε, μια χαρά ήταν το παιδί. Πήγε κοιμήθηκε και ξαφνικά μας φώναξαν ότι κάτι συμβαίνει στο παιδί. Τρέξαμε και το βρήκαμε άσφυγμο. Ο θάνατος του παιδιού ήταν αναπάντεχος. Είχα πάρα πολλούς ενδοιασμούς γιατί έγινε, πώς έγινε και μετά μεγάλωσαν οι ενδοιασμοί μου, όταν ήρθε η ιατροδικαστική που έκανε λόγο για ηπατική ανεπάρκεια, γιατί εγώ είχα δει ένα παιδί 2 ώρες πριν πεθάνει, που περπατούσε, που έπαιζε με τα παιχνίδια του , που έτρωγε σουβλάκια. Δεν μπορούσε να έχει ηπατική ανεπάρκεια το παιδί, Θα ήθελα να ξέρω πως έφυγε.
Είχα πει και τότε ότι θα ήθελα να υπάρχει μία κάμερα στο δωμάτιο για να δούμε πώς πέθανε το παιδί. Έτσι ξαφνικά; Ούτε κιχ δεν έβγαλε το παιδί; Ούτε μία φωνούλα; Έχω ζήσει πολλούς θανάτους παιδιών και ξέρω πολύ καλά ότι δεν πεθαίνουν έτσι τα παιδιά. Ήταν η 1η φορά που μου συνέβαινε έτσι ξαφνικά, χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος ή κάποιο σύμπτωμα. Θα έπρεπε να κάνει εμετούς, να κάνει σπασμούς. Εδώ δεν ξέρω εάν άλλαξε θέση σώματος όπως κοιμόταν. Είμαι 100% σίγουρος ότι δεν υπήρχε ηπατική ανεπάρκεια όταν πέθανε το παιδί. Το παιδί, όπως σας είπα ήταν στην παιχνιδοθεραπεία. Έπαιζε και έτρωγε με τους γονείς του. Μετά έφυγε ο πατέρας, τους χαιρέτησε, και δεν ασχοληθήκαμε άλλο με το παιδί γιατί δεν υπήρχε κάποιος λόγος. Εκείνη τη μέρα ήταν Σάββατο, ήταν το καλύτερο παιδί του ορόφου. Δεν προβλημάτιζε καθόλου. Ήταν τελείως ξαφνικός και μην αναμενόμενος θάνατος. Ένας θάνατος που δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί,
Κατά τους ισχυρισμούς της μητέρας βγήκε έξω να ζητήσει νοσηλευτική βοήθεια, ενώ κατά τα λεγόμενα των νοσηλευτριών, χτύπησε η αντλία του παιδιού που έπαιρνε ενδοφλέβια ορό για να κρατάμε μία φλέβα ανοιχτή, χτύπησε η αντλία και η νοσηλεύτρια πήγε να δει τι συμβαίνει. Και το παιδί βρέθηκε άσφυγμο, μπλε, πεθαμένο ουσιαστικά. Τη μεγαλύτερη αγωνία την είχαμε εμείς που ξαφνικά μας κάλεσαν να μας πουν ότι ένα παιδί εντελώς καλά, πέθανε. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όταν είπα ότι στο παιδί θα γίνει νεκροτομή, η γιαγιά και η μητέρα αντέδρασαν πάρα πολύ. Μου έλεγαν: "το χάσαμε που το χάσαμε το παιδί, δε θα μας το πετσοκόψουν κιόλας" και ότι "θέλουμε να πάρουμε το παιδί και να πάμε στην Πάτρα"
Ναι, ο οποίος όμως δεν έλεγε τίποτα, δε μιλούσε καθόλου, ήταν σε μία πολυθρόνα και έλεγε “τόση κορτιζόνη πήρε το παιδί τι περιμέναμε να γίνει;”. Απέδιδε τον θάνατο στην κορτιζόνη. Όλα τα παιδιά με λευχαιμία, με την κορτιζόνη γίνονται καλά. Δεν ήταν πρώτη η Μαλένα. Και μάλιστα το παιδί είχε μία λευχαιμία που τους είχαμε τονίσει πως οι πιθανότητες για να γίνει καλά είναι άνω του 95%. Είχε την πιο “καλή” μορφή λευχαιμίας. Σε ένα ογκολογικό τμήμα υπάρχουν παιδιά που απασχολούν και παιδιά που δεν απασχολούν. Το παιδάκι δεν αντιδρούσε άσχημα στη θεραπεία, η γενική αίματος ήταν πολύ καλή, γενικά ήταν ένα περιστατικό στο πλαίσιο της ρουτίνας. Εκείνη τη στιγμή δε μου κίνησε υποψίες ο θάνατός της. Δεν μπορώ να πω ότι η λευχαιμία προκλήθηκε από χορήγηση τοξικής ουσίας. Η λευχαιμία προκαλείται από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η Μαλένα είχε την πιο ήπια μορφή. Το 30% των παιδιών με καρκίνο έχουν οξεία λεμφοπλαστική λευχαιμία. Εγώ στο παραπεμπτικό που έστειλα στην Εισαγγελία για νεκροψία – νεκροτομή γράφω για καρδιακή ανακοπή. Δε γράφω αιτία θανάτου."