Σύμφωνα με το υπουργείο Πολιτισμού, ευρήματα των αρχαϊκών χρόνων έφερε στο φως η ανασκαφή του αρχαίου ναού της Δήμητρας στην ακρόπολη της Φαλάσαρνας. Ειδικότερα, ο ναός βρισκόταν πάνω σε βραχώδη λοφίσκο, στο διάσελο δύο ψηλών βουνοκορφών, όπου δημιουργούσαν ένα φυσικό σπήλαιο, το οποίο κάποια στιγμή κατέρρευσε. Ωστόσο, παρά την καταστροφή, ο υπαίθριος χώρος του ναού, συνεχίστηκε να χρησιμοποιείται από τους πιστούς της θεότητας, προτού ξαναχτιστεί στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. και στη συνέχεια να καταστραφεί ξανά. Ο ναός ήταν δωρικού ρυθμού κτισμένος πάνω στο φυσικό βράχο με δύο αρράβδωτους κίονες, τμήματα των οποίων έχουν διασωθεί. Η οροφή ήταν κορινθιακού τύπου με πήλινους στρωτήρες και καλυπτήρες. Με βάση τη μελέτη των ανασκαφικών δεδομένων και των αρχιτεκτονικών μελών, φαίνεται ότι θα καταστεί δυνατή η γραφική αποκατάσταση του μνημείου, όπως και η μελλοντική αναστήλωση του ναού.
Επιπλέον, τα ευρήματα μπορούν να χωριστούν σε δύο χρονολογικές περιόδους. Τα πρώτα χρονολογούνται περίπου στο 650 π.Χ. και είναι φτιαγμένα με δαιδαλική τεχνοτροπία, από τα οποία ξεχωρίζουν αντικείμενα από Αιγυπτιακό και Φοινικικό γυαλί, πήλινα περίαπτα πουλιών και ζώων, αιχμές βελών και δοράτων, μικρογραφικά αγγεία, ένθρονες γυναικείες μορφές, καθώς και ένα γυναικείο ειδώλιο που κρατά παπαρούνα και ρόδι. Έπειτα, τα άλλα ευρήματα χρονολογούνται ανάμεσα στον 3ο και 3ο αιώνα π.Χ, από τα οποία ξεχωρίζουν οι υδρίσκες, μία ραμφόστομη τελετουργική πρόχους με ερυθρόμορφη παράσταση ιπτάμενου έρωτα, σιδερένιες αιχμές και αλαβάστρινα αγγεία.