Άλλη μια μαρτυρία έρχεται στο φως της δημοσιότητας σχετικά με το γηροκομείο – κολαστήριο στα Χανιά. Αυτή τη φορά είναι από μια πρώην εργαζόμενη του χώρου, όπου αποκαλύπτει πως:
"Η δομή ήταν μια βιτρίνα που κάλυπτε τα ψέματά τους, μια καλομελετημένη κομπίνα. Ότι και να τους ρωτούσα, δε μας έδιναν εξηγήσεις. Εγώ μιλούσα στη διεύθυνση και μου λέγανε είσαι πολύ ευαίσθητη, μου λέγαν πάψε θα απολυθούμε, βούλωστο, ήμουν το μαύρο πρόβατο. Δίναμε τα κατασταλτικά φάρμακα σαν καραμέλες στους ανθρώπους και ρωτούσαμε τι είναι αυτά. Όλοι πέθαναν με τον ίδιο τρόπο. Τρεις μέρες εμπύρετοι ξέραν ότι θα πεθάνουν και μάλιστα γελούσαν, φεύγαν από το δωμάτιο και τους αφήναν μόνους τους στο δωμάτιο. Την ώρα που έφευγε η ψυχή τους καθόμουν στο δωμάτιο για να τους κρατάω στο χέρι. Τους τραγουδούσα ω γλυκή μου έαρ για να ηρεμούν. Μας βάζανε τόση δουλειά, ήμασταν 3 νοσηλευτές για 60 τροφίμους. Κάνανε διαλογή στους εργαζόμενους, θέλανε να είσαι ανειδίκευτους για να σε χειραγωγούν. Όλα γινόντουσαν για τα λεφτά. Δεν τους δίναν τα φάρμακα ώστε να πάρουν τηλέφωνο τα παιδιά τους και να πουν γιατί δεν ήρθες να πληρώσεις. Πολλές φορές σε τροφίμους που είχαν αντιδικίες με τους οικείους τους, τους βάζανε και μαλώνανε ώστε να πάρουν λεφτά και να έρθουν να πληρώσουν στο γηροκομείο".