«Τι είναι ένας “κανονικός” άνθρωπος; Κάποιος που δεν έχει κάνει ποτέ του έστω μία κακή πράξη; Έστω. Αλλά οι σκέψεις του δεν είναι ανεξέλεγκτες; Ίσως κάτι, ένα φάντασμα, ξύπνησε κάπου μέσα του πριν από δέκα ή τριάντα χρόνια κάτι που εκείνος απώθησε κι έπειτα ξέχασε, κάτι το οποίο δεν φοβάται, αφού ξέρει ότι ποτέ δεν θα το αφήσει ν’ αναπτυχθεί και άρα να τον οδηγήσει σε κάποια πράξη»...